APEL DO WSZYSTKICH POLAKÓW

Panie i Panowie, mieszkańcy polskich Miast i Wsi, Katolicy, i Wy, którzy tej wiary nie podzielacie, Młodzi i Wy, którzy swoją młodość chowacie jedynie we wspomnieniach, a obecnie cieszycie się przywilejami jesieni życia, Pracownicy i Pracodawcy, Przyjaciele, Polacy,

A P E L U J Ę ! ! !

Nie dajmy się obecnej partii rządzącej zmanipulować i nie pozwólmy jej uzurpować sobie prawa do dyktatury. Wygranie wyborów parlamentarnych nie jest bowiem uprawnieniem do wprowadzania zasad państwa totalitarnego. Kierownictwo jednej partii politycznej próbuje dla własnej korzyści (jaką niewątpliwie będzie zapewnienie sobie większej i dłużej trwającej władzy) wywierać w bardzo kontrowersyjny sposób, w opinii wielu niekonstytucyjny, wpływy na niezawisłe organy władzy Państwowej: zarówno tej ustawodawczej, jak i wykonawczej, a ostatnio, co najgorsze, także sądowniczej.

Niejednokrotnie w naszej historii oddawaliśmy naszą suwerenność w ręce zewnętrznych ośrodków dyspozycyjnych. Nie dajmy się zwieść pozorom, że oddanie władzy wewnętrznym ośrodkom dyspozycyjnym (o co chodzi z zewnętrznymi ośrodkami dyspozycyjnymi?) będzie lepsze. Nie będzie. Dyktatura, bez względu na źródło swojego pochodzenia, zawsze prowadzi do zniewolenia obywateli. Dyktatura w drodze odgórnych decyzji zmienia fundamentalne zasady prawa. Zasady, których naruszenie burzy odzyskany z rąk najpierw zaborców, a później z rąk radzieckich, ustrój wolności, który następnie przez pokolenia w drodze rozsądnej ewolucji był szlifowany dla zagwarantowania wolności i niezależności, jaką może szczycić się nasz wspaniały Kraj. Nie oddawajmy naszej suwerenności w ręce jednej Partii. Demokracja w obecnym układzie sił politycznych polskiego parlamentu jest jedynie pustym sloganem, na który dla uzasadnienia swoich władczych decyzji powołuje się dyktator. Dyktator, który jedynie sprawia pozory realizacji celów swoich wyborców, ale tak naprawdę realizuje cel własny, nakierowany na podporządkowanie sobie niezawisłych organów, co pozwoli mu na prolongowanie swojej władzy nawet wówczas, gdy suweren, czyli My, nie będzie już go tolerował.

Koleżanki i Koledzy, błagam Was: nie pozwólmy się sabotować od środka. Walczmy o Polskę wolną i nikomu niepodległą: ani siłom zewnętrznym, ani siłom wewnętrznym. Tylko My, Obywatele, jesteśmy jedynymi, którzy mają prawo decydować o losie naszego kraju. Nie grupa osób piastująca aktualnie najwyższe urzędy, nie jedna partia polityczna i nie jeden człowiek, który jest prezesem tej partii, ale My, i tylko My - Wszyscy Obywatele Rzeczypospolitej Polskiej - mamy wyłączne prawo decydować, czy chcemy żyć w kraju, w którym Konstytucja jest pewnym, stabilnym i zrozumiałym fundamentem naszego życia i naszej codzienności, czy też jest fundamentem z gumy, fundamentem, który ktoś może naciągać w dowolny sposób, torując sobie drogę do wszechwładztwa, poprzez zdobycie wpływów w każdym z trzech monteskiuszowskich filarów władzy.

Mając nadzieję i głęboką wiarę w ogromny patriotyzm tętniący w naszych sercach, wzywam do zmuszenia grupy osób aspirującej do zyskania przywilejów dyktatury, aby zaniechała działań, które niszczą Nasz Kraj, burzą fundamenty obowiązującego prawa, zakłócają mir społeczny i powodują powstanie niepotrzebnych napięć pomiędzy Nami. Polska nie chce czuć nad sobą bata jednej osoby, bądź wąskiej grupy osób, które chcą autorytarnie decydować za nas Wszystkich tylko dlatego, że przyznaliśmy im prawo do kierowania Naszym Biało-Czerwonym Okrętem w wyborach powszechnych. Nie chcemy, żeby ta grupa realizowała tylko cele swoje i swoich wyznawców, marzenia reszty mając w głębokim poważaniu. Dlatego

W Z Y W A M ! ! !

Niczym Powstańcy Warszawscy, tak i My, w tym trudnym dla Nas czasie, w którym cegiełka po cegiełce, ustawa po ustawie, jesteśmy w Naszym własnym Państwie pozbawiani suwerenności, miejmy swoją godzinę "W". Wyjdźmy wszyscy razem w sobotę 11 sierpnia, równo 3 miesiące przed 100-letnią rocznicą odzyskania niepodległości przez Nasz Piękny Kraj, o godzinie 12 w południe na ulice wszystkich polskich Miast i Wsi i wspólnym głosem krzyknijmy w kierunku uzurpatora:

POKAŻ DUPĘ!*

* Dlaczego akurat "Pokaż dupę!"? Kliknij!

O co chodzi z Sądem Najwyższym, dlaczego Wiadomości kłamią, Kaczyński to dyktator, a PiS to partia totalitarna?

Ten wpis mógłbym podzielić na kilka mniejszych, ale chciałem ująć zagadnienie bardziej  holistycznie. Co gorsza będzie to wpis ultrapolityczny, mimo że nie lubię politycznych tematów. Ale w kluczowych momentach, a taki właśnie nastał w polskiej polityce, każdy kto świadom, powinien się wypowiedzieć. Sprawa politycznego przejmowania sądów i uzależniania ich od politycznych decyzji, zwłaszcza tych najwyższych instancji, jest bez wątpienia punktem kulminacyjnym w walce o utrzymywanie praworządności i demokracji. 

Od ponad roku oglądałem Wiadomości w TVP, traktując je jako ciekawą rozrywkę po ciężkim dniu pracy. W obecnym wydaniu  na poprawę humoru są z pewnością lepsze niż Kabaret pod Wyrwigroszem. Do Abelarda Gizy jeszcze trochę im brakuje, ale ich poziom humorystyczny jest ogólnie niezły. Nawet w pewnym stopniu Wiadomości niekiedy zastępowały mi zdjęty z anteny kilkanaście lat temu Dziennik Telewizyjny Jacka Fedorowicza, za którym trochę tęsknię. Na moje nieszczęście nadeszła w końcu ta chwila, w której zdałem sobie sprawę, że oglądając Wiadomości nie mam do czynienia z pastiszem, satyrą, czy komedią, lecz z reportażem. 

Mam 32 lata i czasów PRL nawet nie pamiętam. Myślałem, że nagrania skeczów Panów Laskowika i Smolenia to tylko groteskowa pamiątka tamtych czasów. Że Stanisław Bareja to miał niezłą fantazję, przerysowując życie państwa i absurdalną retorykę władzy względem obywateli w tak karykaturalny sposób. Dzięki obecnym Wiadomościom widzę, że to jednak wcale nie musiało być nie tylko wymyślone, ale nawet przerysowane. I że Bareja nie był reżyserem komedii, lecz dokumentalistą. I że fantazję owszem miał, ale ułańską, bo jego obrazy to była w pewnym sensie walka z tamtym ustrojem. Tylko zamiast ironii i satyry, jak przystało na reżysera komedii, Bareja na oręż wybrał sobie esencję ówczesnej rzeczywistości... I paradoksalnie to właśnie był najbardziej sarkastyczny cios we władzę. 

Po przejęciu władzy przez PiS Wiadomości wróciły do standardów informacyjnych z czasów PRL. Porażki partii rządzącej określa się w nich mianem "niemal sukcesu". Partia będąca u władzy jest w ten sposób idealizowana. Wiadomości stały się narzędziem propagandy, są niczym wszędobylskie ekrany z "Roku 1984" Orwella. Manipulacje informacjami nie omijają nawet liczbowych, czyli precyzyjnych, zdawać by się mogło, danych.  Dla TVP na przykład liczba 50 senatorów PiS (na 100 senatorów ogółem), którzy nie zagłosowali za przeprowadzeniem referendum konstytucyjnego, jest zupełnie niegodnym uwagi faktem, natomiast informacja o 27 posłach PO, którzy nie opowiedzieli się za referendum, to rzecz absolutnie skandaliczna. Przypomnijmy, że w Izbie Niższej zasiadają posłowie w liczbie 460. To znaczy, że dla TVP ułamek 50/100, a w zasadzie 1/2 to wartość mniej istotna niż 27/460, czyli około 1/17. Zaś 6 lat dla Wiadomości to okres mogący trwać cztery lata. 6 lat to bowiem zgodnie z konstytucją okres kadencji Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego, zaś zdaniem Wiadomości, tak naprawdę to może tam chodzić o 4 lata.

Przepraszam, że pisząc o języku stosowanym w Wiadomościach mam ubaw, ale mnie - człowieka, który z racji jakiego takiego wykształcenia zna podstawy działania państwa - treści przedstawiane przez TVP, jak i działania podejmowane przez partię będącą obecnie u władzy, wydają się do tego stopnia cyniczne i bezwzględne, że aż śmieszne. No, takie przynajmniej były do tej pory. Bo o ile ubiegłoroczne informacje o wstawianiu dublerów sędziów do Trybunału Konstytucyjnego odbierałem jako incydent, po którym liczyłem, że nic więcej podobnego nie będzie miało miejsca, o tyle późniejsze wątki sądowe, a w zasadzie zbiór wszystkich działań podejmowanych przez PiS od przejęcia władzy w 2015 r.,  utwierdziły mnie w przekonaniu, że w Polsce mamy do czynienia z wprowadzaniem dyktatury. I o ile dotąd byłem rozbawiony, tak teraz czuję się zagrożony, bo władza chce nam odebrać podstawy demokracji, wmawiając nam, że tak naprawdę ją szerzy i broni.

I zrozumiałem, że jest to smutne, a nie śmieszne. Smutne dlatego, że w Polsce ma miejsce zamach na demokrację, a prości ludzie nie rozumieją tego wszystkiego, co się dzieje, i dla nich to co widzą i co słyszą w Wiadomościach, jest słuszne. Bo tak to przedstawiają Wiadomości. Zapomnieli już, że TVP była pierwszym podmiotem, który został przejęty przez PiS (no cóż, propaganda jest przecież podstawą każdej dyktatury).

Prości ludzie nie wiedzą w jakim celu istnieje parlament, od czego w nim jest Sejm, a od czego Izba Wyższa. Nie mają pojęcia, po co partii rządzącej wpływy w Trybunale Konstytucyjnym, Prokuraturze i Sądzie Najwyższym. Nie widzą pewnych korelacji między poszczególnymi władzami, ani związków przyczynowo-skutkowych. Nie mają zdolności przewidywania przyszłych ruchów. Strategia to dla nich słowo obce. Liczą się dla nich tylko aktualne korzyści i to najlepiej takie o konkretnym nominale, bo tych materialnych często też nie rozumieją, nie mówiąc już o korzyściach niematerialnych... Żyją trochę jak ludy pierwotne: tu i teraz. To znaczy prosto. Jak prole z orwellowskiego "Roku 1984". Dlatego na ludzi, którzy politykę PiSu odbierają tak, jak przedstawiają ją Wiadomości, czyli jako jedynie słuszną, nie boję się używać określenia "ludzie prości". 

Prości ludzie nie wiedzą, że bycie prezesem partii politycznej nie uprawnia do wydawania poleceń Ministrom, Prezesowi Rady Ministrów i  Prezydentowi. Prości ludzie nie wiedzą, że na mównicę sejmową nie można wejść "bez żadnego trybu", a dostępu do obrad sejmowych dla obywateli nie można ograniczać w sposób niezgodny z Regulaminem Sejmu. Z pewnością więc prości ludzie nie mogą sobie zdawać sprawy także z tego, że dzięki obsadzeniu Trybunału Konstytucyjnego własnymi, zaufanymi ludźmi, partia rządząca może w parlamencie forsować ustawy, które normalnie by nie przeszły. Nie wiedzą, że nawet jeśli te ustawy trafią do Trybunału Konstytucyjnego, to wstawieni przez PiS dublerzy sędziów stwierdzą ich zgodność z ustawą zasadniczą. Skąd prości ludzie mają wiedzieć, że spośród sędziów Sądu Najwyższego i Trybunału Konstytucyjnego prezesi tych sądów powołują członków Państwowej Komisji Wyborczej? W związku z tym prości ludzie nie wiedzą, że w wyniku niekonstytucyjnych roszad personalnych w Sądzie Najwyższym i Trybunale, za chwilę może się okazać, że i Państwowa Komisja Wyborcza będzie obsadzona postaciami wyłącznie zależnymi od PiS. Ale co tam, prości ludzie nie wiedzą pewnie czym zajmuje się Państwowa Komisja Wyborcza i nie wiedzą, że ona ma kluczowy wpływa na przebieg wyborów i liczenie głosów, tak samo jak nie wiedzą, że to Sąd Najwyższy ostatecznie zatwierdza wyniki wszystkich wyborów. Prości ludzie nie wiedzą, że pół prawdy to często wielkie kłamstwo. Dlatego dla nich wszystko to, co podają Wiadomości, musi być szczerą i obiektywną prawdą. I najgorsze - prości ludzie nie rozumieją co ja tutaj napisałem. Niestety. 

Nie rozumieją tego wszystkiego, bo są niewykształceni. Często pochodzą z ubogich rodzin, czasem patologicznych, w których edukacja i praca są traktowane albo jako zło konieczne, albo jako wyzwania nie do przekroczenia. Teraz dodatkowo prości ludzie są wspierani przez partię rządzącą poprzez wypłacaną co miesiąc kwotą 500 zł za każde dziecko. Bo władza wie, że to w większości przypadków nie jest kwota, która zostanie przeznaczona na edukację i rozwój, które pozwoliłyby na wyrwanie się prostych ludzi z patologii, lecz często zostanie wykorzystana na zakup flaszki, albo dwóch, i w konsekwencji spowoduje jeszcze głębsze ugrzęźnięcie w patologii, niewiedzy i prostactwie. 

Tak więc już w tym jest i nieco przekłamywania rzeczywistości, i nieco cynizmu.

Ale przekłamywanie rzeczywistości przez partię Kaczyńskiego i jej cynizm powoli naprawdę zaczynają osiągać absurdalny poziom rodem z haseł głoszonych przez Partię z "Roku 1984" (tak, już dziś padały odniesienia do tej książki, ale czy taka łatwość tworzenia skojarzeń nie oznacza właśnie, że coś jednak jest na rzeczy?). Na stronie internetowej PiS, w zakładce opisującej tę partię czytam właśnie wyimek z ich programu wyborczego: 

„Państwo musi mieć realną możliwość zwalczania patologii i nie można pozwolić, aby jego organy były wykorzystywane przez zewnętrzne ośrodki dyspozycyjne działające dla własnej korzyści.” (Źródło)

A kimże jest Jarosław Kaczyński wobec Prezydenta, Rządu, Premiera, Prokuratury, Trybunału Konstytucyjnego czy Sądów, jeśli nie "zewnętrznym ośrodkiem dyspozycyjnym"? Jarosław Kaczyński, zwykły szeregowy poseł, który nie piastuje żadnego urzędu i nie pełni funkcji żadnego organu. Bo bycie posłem, prócz czynnego uczestniczenia w pracach Sejmu, zasadniczo nie uprawnia do czegokolwiek więcej niż przeciętnego obywatela. A jednak ze zdaniem Kaczyńskiego nie może nie zgodzić się Premier, Ministrowie, czy nawet Prezydent. Człowiek, który w drodze przygotowywanych i przegłosowywanych przez jego partię wątpliwych ustaw nagina Konstytucję i wpływa na te wszystkie ww. organy nie tylko pod względem personalnym, ale także w materii podejmowanych przez nie decyzji jest niewątpliwie zewnętrznym ośrodkiem dyspozycyjnym. Zatem Jarosław Kaczyński jest zewnętrznym ośrodkiem dyspozycyjnym działającym dla własnej korzyści, którą to korzyścią będzie z pewnością utrzymanie się przy władzy. 

Czy zatem deklaracje PiSu zawarte w ich programie wyborczym w stosunku do rzeczywistych działań nie są tak samo cyniczne jak dwójmyślenie wpajane społeczeństwu z powieści Orwella?

"Wojna to pokój

Wolność to niewola

Ignorancja to siła"

Przy okazji omawiania tego dwójmyślenia, czyli pewnego celowego rozdwajania jaźni, chciałbym przejść do kwestii Pani Profesor Gersdorf, Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego, którego PiS - stosując właśnie istniejącą ich zdaniem dwuznaczność interpretacyjną Konstytucji - próbuje odwołać, a w obronie której dziś w całej Polsce odbywają się demonstracje. Dlatego postaram się w możliwie prosty, acz dokładny sposób wyjaśnić ten problem, ponieważ z rozmów z wieloma osobami wiem, że tego zagadnienia nie rozumieją.

Otóż w art. 180 Konstytucji zawarto ogólne zasady dotyczące powoływania, pracy i przechodzenia w tan spoczynku wszystkich sędziów w Polsce. W artykule tym mowa m.in. o tym, że wiek przejścia w stan spoczynku sędziów określa się w ustawie. I Parlament, w którym PiS ma większość, taką ustawę jakiś czas temu uchwalił. W ustawie tej określono, że sędziowie przechodzą w stan spoczynku w wieku 65 lat, chyba że złożą oświadczenie o gotowości do dalszego orzekania.  

W Konstytucji jest również art. 183, który zawiera przepisy dotyczące pewnej szczególnej postaci w Sądzie Najwyższym, jaką jest Pierwszy Prezes tego Sądu. Prezes ten jest powoływany przez Prezydenta na sześcioletnią kadencję spośród kandydatów przedstawionych przez Zgromadzenie Ogólne Sędziów Sądu Najwyższego. Tak też została powołana na Prezesa Sądu Najwyższego obecna Prezes - Pani Prof. Małgorzata Gersdorf. 

W Konstytucji nie ma zapisów wskazujących, że Prezesa Sądu Najwyższego odwołuje się wraz z wiekiem przejścia w stan spoczynku przewidzianym dla sędziów, bądź też, że jego kadencja wygasa po osiągnięciu przez sędziego sprawującego tę funkcję wieku przejścia w stan spoczynku.

Problem polega na tym, że dla PiSu organ zwany Prezesem Sądu Najwyższego jest takim samym sędzią jak każdy inny. Zgodnie z tym co napisałem powyżej Prezes Sądu Najwyższego jest jednak odrębnym, szczególnym organem, którego dotyczą szczególne przepisy, bowiem organ ten ma swoje dodatkowe prawa i obowiązki, niezależne od obowiązków zwykłego sędziego. Jego szczególną rolę podkreśla chociażby to, że ma on swoją szczególną nazwę - tak jak każdy organ, a także jest mu dedykowany odrębny artykuł w Konstytucji mówiący np. o tym jak się go powołuje i ile trwa jego kadencja. Nie ma natomiast w Konstytucji przewidzianej żadnej procedury odwoływania tego Prezesa, co świadczy o tym, że po jego powołaniu jest on nieodwoływany aż do upływu kadencji albo śmierci. I zmienić tego nie można w drodze zwykłej ustawy, ponieważ spowodowałoby to skrócenie za pomocą tejże ustawy określonego w Konstytucji okresu, a przecież ustawa zwykła ma w hierarchii aktów prawnych niższą rangę niż Konstytucja, dlatego nie można za jej pomocą zmienić, czy uchylić zapisów Konstytucji.

W związku z powyższym, wbrew działaniom PiSu Prof. Gersdorf pozostaje Prezesem Sądu Najwyższego do końca swojej kadencji, która przypada na kwiecień 2020 r., nawet pomimo osiągnięcia wieku w jakim sędziowie przechodzą w stan spoczynku (jeśli nie złożą oświadczenia o możliwości kontynuowania orzekania).

W konsekwencji wykonując obecnie ustanowione prawo, prof. Gersdorf winna dalej pełnić funkcję Prezesa SN, ale bez możliwości orzekania, co z kolei jest nie do przyjęcia ze względu na to, że Prezes Sądu Najwyższego również winien uczestniczyć w orzekaniu. No cóż. Takimi dziwolągami kończą się próby naciągania przepisów Konstytucji w drodze ustawy zwykłej... (Źródło)

  

Wszystkie te niejasności, nadinterpretacje prawne i jawne kpiny z prawa naprawdę napawają mnie obawą, że obecna władza wykonuje coraz śmielszy spacer, którego celem jest  przejście naszego kraju z ustroju demokratycznego do ustroju dyktatorskiego. Dlatego szukam w internecie i sprawdzam dokładnie po czym poznać, czy mamy do czynienia z dyktaturą. Po analizie różnych dyktatur znajduję dziesięć najważniejszych cech tego ustroju, które zresztą wymienia też Wikipedia (Żródło). I tak stwierdzam, że dyktatura ma miejsce, gdy:

1. Ma miejsce władza jednostki lub wąskiej grupy 
2. Władzy nie wyłaniają przedstawiciele społeczeństwa w wolnych wyborach 
3. Dyktatorzy pozostają poza faktyczną kontrolą społeczeństwa
4. Używana jest siła wobec przeciwników politycznych 
5. Brak jest szacunku wobec praw obywatelskich
6. Dowolność stanowienia systemu prawnego
7. Źródłem dyktatury może być m.in. pochodzenie albo przewaga wojskowa
8. Istnieje kontrola nie tylko polityki kraju lecz całego życia społeczeństwa 
9. Może, lecz nie musi występować system jednopartyjny 
10. Dyktatura jest współcześnie obok demokracji konstytucyjnej najbardziej popularnym systemem sprawowania władzy.

Punkt 1 w Polsce jest obecnie wdrożony w praktykę, co wykazałem w tekście powyżej.

Punkt 2 teoretycznie nie jest jeszcze w pełni spełniony, ale mając na uwadze realny wpływ partii rządzącej na obsadę Państwowej Komisji Wyborczej i próby przejęcia Sądu Najwyższego, obawiam się, że w praktyce punkt ten niebawem może zostać zastosowany. Powiedzmy, że na razie jest w połowie spełniony...

Punkt 3 - skoro władzę w państwie sprawuje zwykły obywatel, będący jedynie szeregowym posłem, który jednak nie może za swoje decyzję ponieść odpowiedzialności ani prawnej, ani politycznejza swoje z racji tego, że władzę wykonuje rękami zależnych od niego organów państwowych, to zdecydowanie warunek ten jest już w Polsce spełniony.

Punkt 4 -  jeszcze nie jest to oficjalnie stosowane, choć np. wzmożenie policyjnych zasieków przed Sejmem, utrudnianie wstępu na salę plenarną, na której obraduje Sejm, a także oskarżanie obywateli protestujących przeciw władzy o absurdalne zarzuty dotyczące, nomen omen, propagowania ustroju totalitaryzmu (Źródło), zdaje się mieć zalążki walki z przeciwnikami politycznymi. Ale pomijam to i uznaję, że pod tym względem jest ok.

Punkt 5 jest trudno wdrożyć w życie na etapie wprowadzania dyktatury, ponieważ nieprzestrzeganie praw obywatelskich demaskuje dyktatora w sposób oczywisty, zaś skuteczne wprowadzenie dyktatury wymaga jednak dyskretnych i zawoalowanych działań. Aczkolwiek utrudnienia w dostępie do sali Sejmowiej to moim zdaniem już drobne ograniczenie praw obywatelskich, a i innych przykładów nie brakuje.

Punktu 6 nie trzeba nawet komentować...

Punkt 7 skoro wmawia się nam, że jesteśmy obywatelami gorszego sortu, dlatego nie powinniśmy mieć wpływu na losy naszego kraju (Źródło), a ponadto mając na uwadze, że władza posiada możliwość dysponowania jednostkami militarnymi, to chyba wszystko się zgadza!

Punkt 8 - propaganda w wykonaniu mediów publicznych jest chyba dość wyraźnym przykładem możliwości sterowania życiem społecznym przez władzę, a nie zapominajmy o Kościele, który również ma ogromny wpływ na życie społeczne w naszym kraju, a który jest obecnie w koalicji z władzą...

Punkt 9 - niby nie ma systemu jednopartyjnego, bo opozycja istnieje. Tylko jeśli większość w Parlamencie ma jedna Partia, która ponadto ma swojego Prezydenta i Rząd z Prezesem Rady Ministrów, do tego swoich ludzi w Trybunale Konstytucyjnym, Prokuraturze, Sądzie Najwyższym, a za chwilę także w Państwowej Komisji Wyborczej, to czy ta Partia nie jest partią totalitarną, a opozycja nie jest tylko ozdobą?

Punkt 10 wymaga szczególnej uwagi, ponieważ większość z nas sądzi, że dyktatury, czy rządy totalitarne są czymś odległym i rzadkim. A tak nie jest. Na świecie są całkiem popularne, więc dlaczego i nas miałaby nie dotknąć?

Zatem co najmniej 7 cech dyktatury już można w Polsce zaobserwować! 7 cech na 10 świadczy o tym, że już w 70% reżim jest w naszym kraju ukształtowany! Mając na uwadze regularne, wątpliwe i coraz dalej idące zmiany w polskim prawie, nietrudno przewidzieć, w którą stronę te proporcje będą się zmieniać. Zatem dokąd: do demokracji, czy do dyktatury doprowadzi nas Kim Dzong Kacz? Wnioski wysnujcie sami...

PS. Mam nadzieję, że jeszcze chociaż cenzura nie jest tak zaawansowana, aby ten wpis unicestwić...

Życie nie jest jak pudełko czekoladek. Życie jest jak banan.

Forrest Gump, siedząc na ławeczce, stwierdził, że życie jest jak pudełko czekoladek, bo nigdy nie wiesz co Ci się trafi. Myśl prosta i wydawać by się mogło - niezwykle trafna. Niestety, to bardzo smutna myśl i na szczęście nie do końca prawdziwa. W praktyce jednak może być mottem dla życiowych nieudaczników lub kompletnych idiotów, byle tchórzy i skończonych leni. Bo ktoś, kto potwierdza, że życie jest zbiorem niewiadomych, musi być albo cholernie pechowym nudziarzem, bez krzty wyobraźni, albo po prostu biernie przyjmować wszystko to, co każdy dzień za sobą niesie.

Niestety, rozglądając się wokół siebie widzę, że wiele osób tak żyje. To znaczy bez celu, bez idei. Ok, Cobb, bohater Incepcji, przekonywał, że idea jest najgroźniejszym wirusem, bo gdy zagnieździ się w umyśle, pozostaje w nim na zawsze. I pewnie miał rację, o czym świadczą tłumy niemożliwych do wyleczenia psychopatów, których jedyną w życiu ideą było na przykład (a co tam, dajmy jakiś mocny przykład) zabijanie. Żadnego z nich nie da się z tego wyzuć. Bo to jest jego idea i pozostanie w nim na zawsze. Można spróbować ją stłumić, przemalować na jakąś inną, bardziej wartościową społecznie koncepcję życia, czy zakrzyczeć innymi ideami w drodze resocjalizacji. Ale ona już na zawsze zostanie w jego umyśle, przyczajona jak głodny tygrys przy antylopim wodopoju. Pewnego dnia znów się wyczłapie z głębin podświadomości i zaatakuje, wyświetlając na wewnętrznej stronie czoła krzykliwym neonem komunikat o treści "zabij!". I on znów to zrobi.

Tak samo jest z każą inną ideą. Z ideą pracoholicznego zarabiania, picia, imprezowania, czy mówienia sobie "nie chce mi się", "zrobię to później" i "na chuj mam to robić, skoro i tak chuj z tego będzie".

Na szczęście niemal wszystkie życiowe czekoladki... przepraszam - idee, mają swoje nazwy i nie są tak anonimowe, jak twierdził Forrest. One są jak banan. Kiedy patrzysz na banana, wiesz, że to banan. Wiesz mniej więcej, jak będzie wyglądał, gdy obierzesz go ze skórki i jaki smak poczujesz, kiedy go zjesz. Nawet, jak go kurwa dostaniesz do ręki w środku bezgwiezdnej nocy, przy księżycu w nowiu, a w dodatku będąc ślepym, to i tak będziesz wiedział, że to banan, który podobno, jak wszyscy mówią - jest żółty, i który smakuje tak jak smakuje banan. Tak samo prawie każda emocja, każe działanie, każdy cel, słowem: niemal każda idea ma swoją nazwę i możliwe do przewidzenia konsekwencje. 

Dlatego nie wybieraj tych niesmacznych i gorzkich. Tych, z których nic w życiu nie masz. Tych, które Cię zadręczają, wprawiają w smutek, czy odpychają od działania. Na idee swojego życia wybieraj tylko pozytywne emocje, działania, które dają Ci satysfakcję i cele, które zmuszają Cię do rozwoju. I tylko takim ideom, a nie tym hamującym szczęście i rozwój, pozwól się zagnieździć w Twoim umyśle na zawsze.

Zrób ze swojego życia kompozycję pysznych i świetnie skomponowanych pralinek. Będziesz nie tylko szczęśliwszy, ale i staniesz się apetyczniejszym kąskiem.  Jeśli wiesz, co mam na myśli ;)

Smacznego!

Dlaczego geje mogą, a inni nie?

Dziś w bardzo rzucającym się w oczy miejscu na stronie głównej jednego z największych polskich portali internetowych znalazłem artykuł, albo raczej wywiad przeprowadzony z parą gejów, którzy są ze sobą od 8 lat i niebawem się pobiorą. W Portugalii i po długiej batalii z administracją, ale jednak. W Polsce byłoby to niemożliwe, na co strasznie narzekali. Pod wywiadem toczyła się klasyczna gówno-burza, w której cholernie zdegustował mnie jeden z komentarzy:

„Walczcie! macie takie samo do życia w tym kraju jaki inni. Ludzie muszą końcu zrozumieć ,że gej to też człowiek i należą mu się prawa. Jeśli wnosi cos do społeczeństwa jest tak samo wartościowy jak hetero i nie płciowość w tym wypadku jest najważniejsza.” (pisownia oryginalna)

- meg-an44

Mnie co prawda nic do związku akurat tej pary, ale pogląd na temat normalności związków homoseksualnych mam.

Otóż, drogi autorze powyższego komentarza, gej czy lesbijka nigdy nie będzie wnosić do społeczeństwa tego, co jest podstawą jego przetrwania - możliwości prokreacyjnych. W tym problem. Gdyby homoseksualizm był normalny, natura pozwoliłaby na to, żeby geje mogli rodzić małe gejusie, a lesbijki małe lesbijeczki, oczywiście bez udziału drugiej płci. Tymczasem natura, wbrew podobno zupełnie normalnemu stanowi jakim jest "miłość" dwóch osób tej samej płci, złośliwie nie pozwala im na realizowanie funkcji prokreacyjnej! Cóż za niesprawiedliwość, prawda?! Czy może raczej niezbity dowód na to, że pociąg seksualny do tej samej płci jest jednak pewnym wynaturzeniem, błędem i przez to obarczony nim osobnik jest przez samą naturę zwalczany i spisany na wyeliminowanie poprzez brak możliwości prokreowania?

Zaraz się odezwą głosy, że jestem homofobem, i że w ogóle to homoseksualizm zaobserwowano także u innych gatunków. Co do pierwszego to nie, nie jestem. Po prostu nie chcę, żeby mi wmawiano, że homoseksualizm jest tak samo normalny jak heteroseksualizm. A co do drugiego to ok, homoseksualizm występuje u innych gatunków, tylko u nich ma on zupełnie inną funkcję: w większości przypadków ma pokazać dominację jednego osobnika nad drugim. Jest więc wyrazem siły i czynnikiem pozwalającym ustalać hierarchię w grupie. Działa to na zasadzie "to ja cię wyruchałem, a nie ty mnie, więc masz mi być posłuszny, bo jak nie, to cię znów wystukam". Tymczasem ludzie z kręgów LGBT homoseksualizmowi przypisują "miłość".

Kiedyś usłyszałem od jednego geja: „Przecież nawet pies kocha swojego pana! Czemu gej nie może kochać innego geja?!”

Pójdźmy dalej. Czemu taki gej ma mieć prawo do realizowania swojej "miłości", a taki zoofil, czy pedofil już nie? Powiecie: a bo geje świadomie wyrażają wolę spółkowania, a dzieci i psy nie mogą. Bzdura! Dziś co druga dwunastoletnia dziewczynka wygląda co najmniej na pełnoletnią, kokietuje i ubiera się jak studentka w piątek wieczór i często jest bardziej świadoma swoich potrzeb seksualnych niż niejedna 25-letnia szara myszka, dajmy na to taka dziewica-bibliotekarka. Nastolatki fantazjują o Ryanach Goslingach i Bradach Pittach – trzy, albo czterokrotnie od nich starszych. Na marginesie mówiąc, cóż w tym dziwnego, skoro pokazuje się ich jako najseksowniejszych facetów w Bravo Girl? Jadwiga Andegaweńska mając 11 lat zgodziła się wyjść za Władysława Jagiełłę, a gdy miała lat 12, a być może nawet jeszcze nie, wzięła z nim ślub. A potem nawet świętą została. Mniejsza o to, czy przypadkiem nie za to, że już w tak młodym wieku zdecydowała się na takie męczeństwo, jakim jest małżeństwo, czy za coś innego. Niemniej jednak paradoksalnie to dziś, a nie wtedy gdy palenie na stosie było modne, Jagiełło za swój tak pedofilski związek spłonąłby na stosie. Czemu dziś tak dyskryminujemy pedofili?! Dajmy im szansę kochać, tak samo jak gejom!

A co do psów to się nie wypowiadam, bo nie wiem czy takiemu owczarkowi niemieckiemu się podoba jak go jakiś człowiek stuka, czy też nie. I tego nikt się nie dowie. Jedna suka może to lubić, a inna nie. To tak jak u ludzi - jednej mojej koleżance się ze mną podobało, a druga mi powiedziała, że byłem do dupy.

Chętnie zobaczyłbym ślub mojej sąsiadki, która nota bene trochę pachnie "tam" śledziem, z jej kotem o szorstkim, jak to u kota, języczku. Nie zaprzeczycie chyba, że obu ten związek byłby na rękę. Dziś niestety muszą żyć... na kocią łapę.

W związku z tym jak chcemy dać gejom prawo do miłości, dajmy je i pedofilom, i zoofilom, a może i nekrofilom. O tak, tych ostatnich też nie dyskryminujmy! Wszak przecież i oni mogą posiadać wyrażoną jeszcze za życia pisemną zgodę swojego obiektu westchnień na pośmiertne posuwanie go, znaczy się tego obiektu (bo po śmierci ten obiekt westchnień to chyba będzie dosłownie "obiektem", prawda?).

I co wy na to, LGBT?